Gisteren was het zover. Mijn beëdiging als raadslid in de gemeente Tilburg. Dan kan op twee manieren. Met een eed of een belofte. Ik koos voor de eed. Met de rechterhand, twee vingers gesloten naast elkaar in de lucht en de woorden: " Zo waarlijk helpe mij God almachtig."
Omdat ik waarde hecht aan tradities? De andere versie " dat verklaar en beloof ik" zonder de hand is een stuk moderner.
Omdat ik heel gelovig ben? Nee, hoewel het zeker mijn waarden en normen bepaald heeft. Ik heb op veel vragen geen antwoorden, maar ergens is er iets wat ons mensen verbindt, wat ons bij elkaar brengt en maakt dat we naar elkaar omkijken. Waardoor we eigenlijk allemaal meer waarde hechten aan samen, dan aan alleen. Ik weet niet of dat God heet. Maar koos er bewust voor om de eed uit te spreken. Omdat het vertrouwen wat ik kreeg van al deze kiezers, voelt als iets wat groter is dan alleen mezelf. De belofte dat ik mijn uiterste best zal doen, de juiste afwegingen zal maken en absoluut integer zal zijn, ligt opgesloten in deze zes woorden. Zelden zijn slechts zes woorden van zoveel waarde...
Reactie schrijven